GRUPO PLANETA - EL AZUL DEL CIELO | EDYCJA KIESZONKOWA

Streszczenie „Błękitu nieba”:

Po opublikowaniu w The Vertical Smile trzech tytułów Georges’a Bataille’a przyszła kolej na kolejną klasykę literatury erotycznej. Bataille napisał Błękit nieba w 1935 roku, ale – jak wyznaje we wstępie – przez długi czas go ignorował. Wojna w Hiszpanii i katastrofy, z którymi ludzkość musiała się borykać przez trzydzieści lat, jego zdaniem, ogołociły dzieło z treści. Dopiero w 1957 roku, za radą kilku przyjaciół, wielki francuski pisarz zdecydował się udostępnić ją publiczności za pośrednictwem JJ Pauverta, swojego redaktora we Francji.

Pomimo świetlistości tytułu, dzieło to inspirowane jest przekroczeniem roztropnej moralności, niebezpiecznym poszukiwaniem: poznaniem śmierci, „niemożliwej” głębi tego błękitnego nieba, które nas jednocześnie przyciąga i odpycha. Londyn, Paryż, Barcelona, narysuj topografię zatracenia, ramy, w których Troppman poprzez pijaństwo, puste noce i dziwne uroczystości zbliża się do nowej formy czystości, komunii ze śmiercią dzięki odkryciu iluminatora brudu.

Można powiedzieć, że w Błękicie nieba obecny jest cały Bataille, wszystkie tematy, które niepokoiły go przez całe życie: ideologie, śmierć, stany ekstazy, seks… Minęło już trzynaście lat, odkąd zaczęliśmy publikować Georges’a Bataille’a. Do chwili obecnej światło dzienne ujrzało sześć dzieł, znajdujących się w różnych kolekcjach: Prawdziwy Sinobrody (Infimos 35), Erotyka (Marginales 61), Historia oka, Moja matka, Madame Edwarda, a następnie Umarły człowiek (Uśmiech) pion 10, 19 i 25) oraz Łzy Erosa (5 zmysłów 12).

O AUTORZE BŁĘKITU NIEBA

Georges Bataille urodził się w Billon we Francji w 1897 r., zmarł w Malmaison w 1962 r. Człowiek, który lubił pracować w cieniu, stał się jednak jednym z najbardziej innowacyjnych i najważniejszych myślicieli europejskich okresu międzywojennego. Założył kilka czasopism, w tym dwa, które przeszły do historii: Dokumenty i Krytyka. Jest autorem esejów takich jak La littérature et le mal, Erotyzm (Marginales 61), L'expérience intérieure i La part maudite oraz tekstów niezwykłych z zakresu narracji erotycznej, takich jak Historia oka, Moja matka, a potem Umarli. mężczyzna, Madame Edwarda i Błękit nieba (Pionowy uśmiech 10, 19, 25 i 44). Całe stworzenie jest dla niego procesem, w wyniku którego człowiek przekracza samego siebie, przekraczając wszelkie tabu, zwłaszcza te związane z erotyzmem i śmiercią.